Δεδομένα Κτηνοτροφικών Κλάδων στην Ελλάδα

(14 votes, average: 5.00 out of 5)

Loading...

Η αιγοπροβατοτροφία (μικρά μηρυκαστικά) αποτελεί παραδοσιακά έναν από τους δυναμικότερους κλάδους στη χώρα µας, συμβάλλοντας κατά 18% περίπου στο συνολικό αγροτικό εισόδημα.

Αιγοπροβατοτροφία

Η παραγωγική αυτή κατεύθυνση στηρίχθηκε στους άφθονους φυσικούς πόρους και προσαρμόστηκε στις ιδιαίτερες κλιματολογικές και εδαφολογικές συνθήκες της πατρίδας µας. Το αίγειο και πρόβειο κρέας και γάλα είναι δύο βασικές κατηγορίες προϊόντων µε µεγάλη οικονοµική σηµασία κι αποτελούν τις κυριότερες πηγές του αγροτικού εισοδήµατος των κατοίκων των ορεινών και µειονεκτικών περιοχών.

Αξίζει να σηµειωθεί ότι ίσως το δυνατότερο σηµείο του τοµέα είναι η υψηλή ποιότητα του παραγόµενου κρέατος, ως αποτέλεσµα µιας σειράς παραµέτρων που χαρακτηρίζουν την ελληνική πραγµατικότητα όπως το εκτατικό σύστηµα εκτροφής, οι εγχώριες φυλές και οι χορηγούµενες ζωοτροφές. Στην Ε.Ε η εκτροφή προβάτων και αιγών γίνεται κύρια για το κρέας τους ενώ στη χώρα µας γίνεται για το γάλα τους, χαρακτηριστικά αναφέρετε ότι το 95% των ζώων στην Ελλάδα αρµέγεται. Σε πολύ μεγάλο ποσοστό στη χώρα μας εφαρμόζεται σύστημα ποιμενικής – εκτατικής εκτροφής, ένα σύστημα που χαρακτηρίζεται από χαμηλές εισροές και στηρίζεται στη μετακίνηση των ζώων για την εξεύρεση τροφής (βόσκηση). Η αιγοπροβατοτροφία ασκείται σε μεγάλο ποσοστό (85% των ζώων και 80 % των εκμεταλλεύσεων περίπου) στις ορεινές και μειονεκτικές περιοχές της χώρας οι οποίες αποτελούν το 85% του συνόλου της επιφάνειάς της, αξιοποιώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο εκτάσεις που από τη φύση τους δεν προσφέρονται για εντατική εκμετάλλευση, όπως ορεινές, ημιορεινές, με έντονη κλίση, με φτωχή βλάστηση κ.λ.π. Τα τελευταία χρόνια, παρατηρείται, μια τάση για ανάπτυξη της συστηματικής – σταβλισμένης αιγο-προβατοτροφίας σε ορισμένες πεδινές περιοχές της χώρας. Οι μονάδες αυτού του τύπου, που ιδρύονται, κυρίως από νέους αγρότες και από παλαιούς προοδευτικούς κτηνοτρόφους, διαθέτουν ζώα καλών αποδόσεων, εγχώριων (Χίου, Φριζάρτα, Σκοπέλου) ή ξένων φυλών (Lacaune).

Βοοτροφία

Στην Ελλάδα εκτρέφονται περίπου 633.656 βοοειδή και παράγονται περίπου 750.000 τόνοι αγελαδινού γάλακτος και 59.000 τόνοι βοείου – µοσχαρίσιου κρέατος. Στην Ελλάδα εκτρέφονται εγχώριες φυλές (Κοινή Βραχυκερατική, Τήνου, Κατερίνης, Συκιάς), γαλακτοπαραγωγικές φυλές, κυρίως της φυλής Ασπρόµαυρη (Holstein .Friesian), κρεοπαραγωγικές φυλές κυρίως Λιµουζέν και Μπλοντ ντ΄ Ακιτέν (Blonde d.Aquitaine) και µικτής απόδοσης (Φαιά των Άλπεων και Σίµενταλ).

Οι βοοτροφικές επιχειρήσεις, µε βάση την παραγωγική τους κατεύθυνση διακρίνονται σε:
• Μονάδες εκτροφής αγελάδων γαλακτοπαραγωγής
• Μονάδες εκτροφής αγελάδων κρεατοπαραγωγής
• Μονάδες πάχυνσης µοσχαριών
Η κρεατοπαραγωγός βοοτροφία στην Ελλάδα χαρακτηρίζεται από µεγάλο αριθµό µονάδων, σχετικά µικρής δυναµικότητας, διεσπαρµένων σε όλη τη χώρα. Το ποσοστό συµµετοχής των συστηµατικών µονάδων στο σύνολο της παραγωγής κυµαίνεται σε σχετικά χαµηλά επίπεδα. Οι βοοτροφικές επιχειρήσεις κρεατοπαραγωγής ασχολούνται συνήθως µε την πάχυνση (σε µικρό βαθµό µε την αναπαραγωγή) ζώων που εισάγονται σε µικρή ηλικία και εν συνεχεία µε την σφαγή αυτών. Επειδή η παραγωγή µοσχαριών δεν επαρκεί για την κάλυψη των αναγκών της χώρας γίνονται αθρόες εισαγωγές µοσχαριών, είτε από ευρωπαϊκές, είτε από τρίτες χώρες. Όσον αφορά τον κλάδο της γαλακτοπαραγωγού αγελαδοτροφίας, κύριο χαρακτηριστικό του είναι η ταχεία αύξηση του µεγέθους των µονάδων και η αντίστοιχη µείωση του αριθµού των παραγωγών. Οι Έλληνες αγελαδοτρόφοι είναι ως επί το πλείστον νέοι επιχειρηµατίες, που δεν βασίζουν τη βιωσιµότητά τους στις άµεσες επιδοτήσεις της Ε.Ε, έχουν προχωρήσει σε πολύ σηµαντικές επενδύσεις συγκριτικά µε άλλους κλάδους της οικονοµίας και έχουν στόχο τη δηµιουργία κτηνοτροφικής παράδοσης για τα διάδοχα µέλη της οικογένειας. Η σύγχρονη ελληνική επιχειρηµατική γαλακτοπαραγωγός αγελαδοτροφία συγκεντρώνεται κυρίως στη Μακεδονία , τη Θράκη και τη Θεσσαλία, ενώ το υπόλοιπο των αγελαδοτροφικών µονάδων κατανέµεται στην Ήπειρο, τη Στερεά Ελλάδα, την Πελοπόννησο και τα νησιά.

Πτηνοτροφία

Η πτηνοτροφία αποτελεί τον πλέον δυναμικό κλάδο της ελληνικής κτηνοτροφίας με την μεγαλύτερη καθετοποίηση. Ο κλάδος είναι ιδιαίτερα σημαντικός για την εθνική οικονομία διότι καλύπτει στο μεγαλύτερο μέρος τις ανάγκες της κατανάλωσης. Η παραγωγή ανέρχεται περίπου στους 120.000 τον. αυγών και 165.000 τον. κρέατος το χρόνο. Η Πτηνοτροφία έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά έναντι των άλλων κλάδων Ζωικής Παραγωγής, όπως ταχεία αναπαραγωγή, ικανότητα προσαρμογής σε τεχνικές συνθήκες εκτροφής και άμεση υιοθέτηση των αποτελεσμάτων της επιστήμης και της τεχνολογίας στους τομείς της γενετικής, διατροφής και υγιεινής.

Το 67% περίπου της παραγωγής αυγών προέρχεται από συστηματικές μονάδες και το υπόλοιπο από τη χωρική πτηνοτροφία. Ένας σημαντικός αριθμός ελληνικών νοικοκυριών, ιδιαίτερα στις ορεινές και νησιωτικές περιοχές αντλεί ένα συμπληρωματικό εισόδημα από την πώληση των αυγών που παράγουν, τα οποία όπως είναι γνωστό προτιμώνται ιδιαίτερα από τους καταναλωτές.

Η αυτάρκεια της χώρας σε αυγά βρίσκεται στο 95-97% και η κατανάλωση ανά άτομο είναι 11κιλά/έτος. Το 90% της παραγωγής κρέατος πουλερικών προέρχεται από συστηματικές εκτροφές και το 10% από χωρικές εκτροφές, που καλύπτουν τοπικές ανάγκες σε ορεινές απομεμακρυσμένες και νησιωτικές περιοχές. Η αυτάρκεια της χώρας σε κρέας πουλερικών είναι 75% περίπου και η κατανάλωση κατά άτομο κυμαίνεται μεταξύ 21-23 κιλά/έτος. Στις οργανωμένες επιχειρήσεις του κλάδου απασχολούνται περί τις 11-12.000 άτομα, ενώ άλλες 3.000 θέσεις εργασίας συνδέονται άμεσα με τον κλάδο. Χωροταξικά ο κύριος όγκος της παραγωγής του κρέατος βρίσκεται στις περιφέρειες Ηπείρου και Στερεάς Ελλάδας. Συνολικά το 80% περίπου της συνολικής ελληνικής παραγωγής του κρέατος ορνίθων παράγεται στις δύο αυτές περιφέρειες όπου εξακολουθεί να υπάρχει μια σημαντική δυναμική ανάπτυξης του κλάδου. Σε ότι αφορά την παραγωγή αυγών αυτή κατανέμεται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα όμως ένας μεγάλος μέρος της βρίσκεται στην περιφέρεια Αττικής. Ο κύριος όγκος παραγωγής αυγών βρίσκεται στην περιφέρεια Αττικής όπου παράγεται σχεδόν η μισή παραγωγή αυγών της Ελλάδας. Όμως η Αττική δεν προσφέρεται για περαιτέρω ανάπτυξη του κλάδου.

Χοιροτροφία

Η χοιροτροφία στην Ελλάδα θεωρείται από τους περισσότερους δυναμικούς κλάδους της κτηνοτροφίας και της αγροτικής της οικονομίας. Καλύπτει το 25% της εγχώριας παραγωγής κρέατος με ποσοστό αυτάρκειας περίπου 35%. Η παραγωγή χοιρείου κρέατος που το 2009 ανήλθε σε 115.000 τόνους προέρχεται από παραγωγικό υλικό 100.000 χοιρομητέρων εκ των οποίων το 80% εντατικής εκτροφής. Ο τομέας παρέχει απασχόληση σε χιλιάδες οικογένειες. Η διαρκώς αυξανόμενη κατανάλωση χοιρινού κρέατος σε συνδυασμό με τις υψηλές απαιτήσεις των καταναλωτών διαμορφώνουν νέες συνθήκες ανταγωνισμού. Η εφαρμογή σύγχρονων μορφών οργάνωσης της παραγωγής, με ταυτόχρονη τήρηση κανόνων που αφορούν τη δημόσια υγεία. Την υγεία και την καλή διαβίωση των ζώων, αναμένεται να οδηγήσει σε ανάπτυξη του κλάδου και ανάδειξη της ποιότητας των προϊόντων χοιροτροφίας. Το µεγαλύτερο µέρος της εγχώριας παραγωγής χοιρινού κρέατος συγκεντρώνεται στις περιφέρειες της Κεντρικής Μακεδονίας, της Ηπείρου, της Στερεάς Ελλάδας (συµπεριλαµβανοµένης της Εύβοιας – εκτός της Αττικής), της Θεσσαλίας, της Δυτικής Ελλάδας, και της Αν. Μακεδονίας/Θράκης.

Μελισσοκομία

Η μελισσοκομία αποτελεί έναν κλάδο με σημαντική συμβολή στην εθνική οικονομία και στο αγροτικό οικογενειακό εισόδημα, είτε ως κύρια είτε ως δευτερεύουσα απασχόληση. Τα τελευταία χρόνια η ελληνική μελισσοκομία ακολούθησε μια σταθερά αναπτυξιακή πορεία. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι προσανατολίστηκαν σε αυτή, αφήνοντας πολλές φορές άλλες αγροτικές δραστηριότητες. Παράλληλα έγιναν επενδύσεις και αναπτύχθηκαν νέες ιδιωτικές και συνεταιριστικές μονάδες τυποποίησης μελιού και κατασκευής μελισσοκομικών ειδών. Το μέλι είναι από τα πιο αγνά και ασφαλή προϊόντα, απαραίτητο στην καθημερινή διατροφή, η αξία του οποίου έχει επιβεβαιωθεί και μέσα από την επιστημονική έρευνα. Το ελληνικό μέλι έχει μια ξεχωριστή θέση στην μεσογειακή μας διατροφή και αποτελεί στοιχείο της πολιτιστικής κληρονομιάς μας. Η χώρα μας βρίσκεται με περίπου 1,5 εκατομμύριο μελισοσμήνη στην 2η θέση μετά την Ισπανία, ως προς τον αριθμό των κατεχόμενων μελισσοσμηνών, ενώ ο αριθμός των μελισσοκομικών εκμεταλλεύσεων είναι περίπου 20.000. Όσον αφορά στην ετήσια παραγωγή μελιού, αυτή ανέρχεται γύρω στους 15.000 τόννους, καλύπτοντας το 90% των εγχώριων αναγκών . Πρόκειται κατά κύριο λόγο για μέλι κωνοφόρων (60-65%) και δευτερευόντως για διάφορα ανθόμελα (30-35%). Από πλευράς γεωγραφικής κατανομής, η μελισσοκομία είναι διαδεδομένη σε όλη τη χώρα. Υπάρχουν, όμως περιοχές με ιδιαίτερα αυξημένο μελισσοκομικό ενδιαφέρον, όπως οι νομοί Χαλκιδικής, Καβάλας, Φθιώτιδας, Ευβοίας, Ηρακλείου, Χανιών κ,α.

  Σηροτροφία

Η ετήσια παγκόσμια παραγωγή μεταξιού ανέρχεται περίπου σε 90.000 τόνους, εκ των οποίων η μεγαλύτερη ποσότητα παράγεται στην Κίνα. Η παραγωγή χλωρών κουκουλιών περιορίζεται σε Ιταλία, Ελλάδα και Ισπανία και η πορεία είναι έντονα πτωτική τα τελευταία χρόνια. Στη χώρα μας, η συνολική παραγωγή χλωρών κουκουλιών ανέρχεται σήμερα σε 70 τόνους Οι περιοχές εκτροφής είναι οι Νομοί Έβρου, Χανίων, Βοιωτίας, Σερρών και Λέσβου, με κυριότερη περιοχή παραγωγής, όμως, τον Έβρο και ειδικότερα τους Δήμους Σουφλίου και Ορεστιάδας. Οι περιοχές για τις οποίες μπορούμε σήμερα να μιλάμε για σχετικά αξιόλογη παραγωγή κουκουλιών στη χώρα μας είναι: Η περιοχή του Έβρου, όπου έχει αναπτυχθεί έντονη δραστηριότητα, για την ανάπτυξη της σηροτροφίας. Ο Δήμος Σουφλίου έχει συστήσει από το 1986 Δημοτική Επιχείρηση Σηροτροφίας – Μετάξης και έχει ήδη ολοκληρώσει την κατασκευή μονάδας αναπήνισης κουκουλιών στο Σουφλί. Άλλες περιοχές που παρουσιάζουν προοπτικές ανάπτυξης της σηροτροφίας είναι η Στερεά Ελλάδα, η Κρήτη και κάποιες περιοχές της Μακεδονίας.

Θέλεις να μάθεις περισσότερα;

Συμπληρώστε την αίτηση εκδήλωσης ενδιαφέροντος ή επικοινωνήστε μαζί μας για να σας καθοδηγήσουμε.

---