Οι Ασθένειες των Μελισσών

(15 votes, average: 4.80 out of 5)

Οι ασθένειες συνεχίζουν ακόµα και σήµερα να είναι από τα κυριότερα προβλήµατα της µελισσοκοµίας και να οδηγούν ή στο θάνατο των µελισσών ή στη µείωση της απόδοσής τους, που έχουν άµεσο οικονοµικό αντίκτυπο στον παραγωγό.

Η μετακίνηση των μελισσών από περιοχή σε περιοχή δημιουργεί κινδύνους εξάπλωσης των ασθενειών. Για άλλες ασθένειες, κυρίως ιώσεις έχει αποδειχτεί ότι το μελίσσι διαθέτει µηχανισµούς αυτοάµυνας που ποικίλουν ανάλογα µε τη γεωγραφική περιοχή και τις κλιµατολογικές συνθήκες. Οι κυριότερες ασθένειες των μελισσών που προκαλούν ζημιές στην ελληνική μελισσοκομία αναφέρονται παρακάτω:

1.Ασθένειες Ακμαίων Μελισσών

Νοζεµίαση

Οφείλεται στο πρωτόζωο Nosema apis. Είναι σοβαρότατη ασθένεια. Στις προσβεβληµένες εργάτριες επιβραδύνεται η διάρκεια ζωής τους και χάνουν την ικανότητα εκτροφής γόνου. Οι βασίλισσες παύουν να ωοτοκούν και αντικαθίστανται από το μελίσσι. Προκαλεί µεγάλη ζηµιά αν δεν προληφθεί. Έχει εξάρσεις στο τέλος του χειµώνα και αρχές της άνοιξης.

Αµοιβάδωση

Οφείλεται στην αµοιβάδα Malphighamoeba melificae. Στην αρχή είχε τοπικό χαρακτήρα. Τώρα έχει επεκταθεί σε όλη τη χώρα. ∆εν προκαλεί σηµαντικά προβλήµατα.

∆ιάρροιες και δυσεντερίες

Εµφανίζονται σε όλη την διάρκεια του έτους. Είναι επικίνδυνες όταν εµφανιστούν το χειµώνα και αρχές άνοιξης. Συνδέονται άµεσα µε την νοζεµίαση και µε ακατάλληλες κυρίως τροφές που χρησιµοποιούν τα µελισσοσµήνη για διαχείµαση καθώς επίσης και µε τον ιό της παράλυσης. Αντιµετωπίζονται αν διαγνωστούν έγκαιρα µε αλλαγή των τροφών.

2.Ασθένειες Γόνου

Αµερικάνικη σηψιγονία

Παθογόνο αίτιο είναι το βακτήριο Paenibacillus larvae. Τα συµπτώµατα είναι ο θάνατος του προσβεβληµένου γόνου και η έντονη µυρωδιά υδρόθειου (σάπιου αυγού, ψαρόκολλας) που αναδίδει. Συνήθως, οι µολυσµένες κηρήθρες καταστρέφονται µε φωτιά, ενώ γίνεται απολύµανση της κυψέλης µε φωτιά. Το πρόβληµα είναι πολύ έντονο τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα έπειτα από την απαγόρευση της χρήσης αντιβιοτικών στα µελίσσια.

Ευρωπαϊκή σηψιγονία

Παθογόνο αίτιο είναι ο Streptococcus pluton. Ο γόνος πεθαίνει κατά κανόνα σε ανοιχτά κελιά. Η εµφάνιση σήψης σε κηφηνοκελιά ή βασιλοκελιά είναι η ένδειξη ευρωπαϊκής σηψιγονίας, σε αντίθεση µε την αµερικάνικη που προσβάλλει συνήθως µόνο τον εργατικό γόνο. Επίσης, αναδύεται έντονη µυρωδιά λεµονιού.

Μυκητιάσεις

Παθογόνα αιτία είναι κυρίως οι µύκητες Aspergillus spp και Ascosphaera apis. Ευνοείται από υγρό περιβάλλον και εµφανίζεται κυρίως την άνοιξη. Αντιµετωπίζεται µε αυστηρά µέτρα υγιεινής στην κυψέλη και κυρίως µε αντικατάσταση των βασιλισσών µε ανθεκτικές στην ασθένεια. Η θεραπευτική αγωγή περιορίζει, προσωρινά µόνο, την ασθένεια. Υπάρχουν και άλλες λιγότερο σοβαρές ασθένειες όπως η σακόµορφη σηψιγoνία και η παρασηψιγoνία που οφείλονται σε ιούς.

3.Ασθένειες Μελισσών και Γόνου

Κοινώς η ασπεργίλλωση ή λιθώδης γόνος από την τελική κατάληξη των µουµιοποιηµένων προνυµφών. Η ασθένεια αυτή προκαλείται από το µύκητα Aspergillus flavus. ∆εν είναι τόσο συνηθισµένη ασθένεια αλλά είναι η µοναδική ασθένεια των µελισσών που περνά και στον άνθρωπο και του προξενεί σοβαρά προβλήµατα υγείας.